دشمن تا دندان مسلح غواصان در محاصره/صادق یزدی

بنام خدا
هما خوزستان: هوا داشت کم کم روشن می شد ،خدایا نمی شود خورشید را با تاخیر بیاوری ،بچه ها درمحاصره اند هوا که روشن شود یا درو می شوند ویا اسیر، ساعت ۴صبح بود که فرماندهان متوجه سختی کار وعدم پیشرفت در عملیات شدند،وکم کم داشت ادامه عملیات متوقف می شد ،دشمن فراری؛ گاز انبری ،پیش آمده وپشت سر بچه ها را بسته بود وحلقه محاصره راتنگتر می کرد ،بچه های گردانهایی که وارد عمل نشده بودند،انگار جان درتنشان ماندگارنبود ،خودخوری می کردند،دعوا داشتند ، باورشان نمی شد که نمی توانند وارد عمل شوند، ناخوداگاه واز درون فریاد می زدند که مکن ای صبح طلوع خدایا خودت کمک کن نخلستانها خشکیده ، دشمن تا دندان مسلح،غواصان در محاصره،انسجام نیروها بهم خورده ،ونیروهای جدید وتازه نفس امکان حضور درعملیات را نداشته،انگارهمه باهم داشتیم ذره ذره آب می شدیم ،تصور آن همه بی رحمی وآن همه شقاوت و مشقات ،موضوع را سختتر می نمود، فکر آن همه سختیها وحجم عظیم آنش دشمن وشرایط سردی هوا وزمین باران خورده منطقه ،وزخمها وجراحت بچه ها همه را معذب کرده بود، سم ستوران برتن های رنجور وبیجان رزمندگان در محاصره تاختن گرفت، کابلها وسیمهای تله های انفجاری، ماهیت جدیدی پیدا کرده بود،وحالا برای بستن دستها وپاهای رزمندگانمان بکار می رفت ،گودالها بجای جمع آوری آب ،تن های پرپرشده رزمندگان راحس می کرد…..
وای خدای من ! لودرها نفس بچه ها راتنگتر وتنگتر می کرد، خبرهای بد یکی پس از دیگری در راه بود ، مظلومیت تمامی نداشت ، ورشادتهایشان بی حدوصف بود،فریادهای الله اکبرشان گوش دشمن را می خراشید ،وپایبندی به دین و وطنشان مصفای دل ووجودشان بود …..
صبح روز ۴آذر ۱۳۶۵ یک شب پس از آغاز عملیات کربلای چهار بود دلمان نمی خواست که آفتاب صبح را تماشاکنیم، وباخود مکن ای صبح طلوع را زمزمه می کردیم

صادق یزدی ۹۹/۱۰/۴