مناطق نفتخیز جنوب در دفاع مقدس؛ بخش نخست

هما خوزستان: جنگ، مهم‎ترين و سخت‎ترين طرح بازدارنده‌اي بود كه دشمن اندك زماني پس از پيروزي انقلاب از طريق ايادي خود در منطقه، به آن دست يازيده است.  در 31 شهريور 1359 هـ . ش ارتش عراق تحت تأثير تحريكات استكبارجهاني و به بهانه ادعاهاي واهي مرزي به ايران حمله كرد و قسمت‎هايي از سرزمين ما را تصرف نمود و بسياري از مردم شهرها را به اسارت گرفت و به شهادت رساند و در اين ميان كارخانه‎ها، فرودگاه‎ها، تأسيسات، بيمارستان‎ها و مدارس و مهمتر از همه بخش‌هائي از تأسيسات نفت مورد هجوم وحشيانه قرار گرفته و با خاك يكسان شد.

تجاوز گسترده‎ ارتش عراق به ميهن‎ما با تجهيزات و استعداد جنگي كامل صورت گرفت.  بر اساس آمار جمع‎آوري شده از منابع مختلف استعداد جنگي عراق كه بر عليه ايران به كار گرفته شد مشتمل بر 12 لشكر، 800 قبضه توپ، 5400 دستگاه تانگ و نفربر، 400 قبضه ضدهوايي، 400 فروند بالگرد (هلي‎كوپتر) و 366 فروند هواپيما، پشتيباني مي‎شد.

آبادان و خرمشهر از مهمترين بنادر و از شهرهاي جنوب محاصره، اشغال و جزو نخستين متصرفات ارتش بعثي قرار گرفته و افق خونين غروب گاهي كارون به غم نشست و ديگر آن جلوه‎ها و چشم‎اندازهاي زيبا، بديع و خاطره‎انگيز را از دست داده و در غم شهادت جوانمردان دليرش به سوگ نشست.

به گفته‎ صدام، عراق در جبهه‎‎اي به طول 550 كيلومتر توانست به عمق 20 تا 110 كيلومتر به داخل ايران نفوذ كند و وسعتي معادل فلسطين اشغالي را به تصرف خود درآورد.  در اين عمليات عراق نيروهاي خود را تا پشت دروازه‎هاي اهواز به پيش راند.

وضعیت تاسیسات

تاسیسات وزارت نفت بویژه امکانات و تجهیزات عملیاتی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب در اقتصاد کشور اهمیت استراتژیک و نقش بسیار حساس و حیاتی داشت. این امکانات دستمایه اصلی کسب درآمدهای ارزی و عامل اساسی تامین سوخت و انرژی برای مصارف بخش های مختلف اقتصادی محسوب می شد.

از سوی دیگر وضعیت خاص کارخانه ها و تاسیسات نفتی از نظر خطرات بالقوه ای که در طبیعت مواد نفتی و  سوختی موجود است، به گونه ای بودکه حتی به فرض نبود هیچگونه عامل تهدید و خطر خارجی این تاسیسات از درون آسیب پذیر بوده و مواد موجود در آنها می توانست حتی برای تاسیسات و اماکن اطراف نیز یک عامل تهدیدکننده جدی محسوب شود.