مراقب دنیای رنگی و شیشه ای کودکانمان باشیم

این روزها که به نام  روزجهانی کودک نامگذاری شده بیایید کودکان خود را بیشتر بشناسیم و برای کودکان خود وقت بیشتری بگذاریم .وقت آن است که به کودکان فرصت داد تا با دنیای خود روبه رو شوند، منظور دنیایی است  که کودکان شادی را درهر لحظه زندگی کنند.

کودکان حق آرامش و امنیت و شادی را در زندگی دارند ،این ما هستیم که باید دویدن و بازی با کودکان را تجربه کنیم و به حرفهای هرچند کوتاه و کم اهمیت آنها توجه و دقت بیشتر کنیم.

ما باید دنیا را برای کودکان محل امن و آرام به تصویر بکشیم و مهارت این هدف بزرگ را فرا بگیریم .

دنیای کودکان ما شفاف و شکننده است با هر تلنگری از بی احتیاطی به سرعت خواهد شکست و این یک آسیب جدی در آینده و زندگی او بر جای  خواهد

گذاشت، آسیبی که در کودکی رخ بدهد برایش در بزرگ سالی باید وقت درمان بیشتری گذاشت تا این حس و احساس ناخوشایند و آزاردهنده ترمیم یا مداوا

شود و به واقع کار بسیار سختی است که دنیای کودکانمان را با بی  خیالی و ناآگاهانه خراب کرده و کودکانی با دنیای مضطرب راهی یک زندگی و آینده

کنیم که شاید کودکان بزرگ شده اند  اما در دنیای کودکی خود با رنج و آسیب لحظات  زندگی خود را سپری کنند و نتوانند در مهم ترین تصمیمات زندگی خود

موفق باشند زیرا دنیای کودکی پر از ترس و تردید و نداشتن امنیت را تجربه کرده اند.

میخواهم سوالی مطرح کنم که  ما چقدر در کنار کودکان خود  وقت گذاشته ایم و آیا این وقت را از نگاه کودکانه و دنیای آنها گذرانده اید،کودکان نگاه

جستجوگرانه و کنجکاوانه دارند هیجان و شادی آنها از یک جعبه مداد رنگی یا یک کیف صورتی مدرسه و نقاشی های رنگی می توان درک کرد و متوجه این

نکته مهم شد  که کودکان دنیایی رنگی و شاد دوست دارند و حال و هوای آنها در یک گردش و بازی با توپ در چمن سبز چقدر شوق و ذوق پیدا می کند.

باید متوجه این مطلب باشیم کودکان ما ظریف و حساس به دنیا قدم می گذارند و ما نباید با عدم آگاهی و ندانستن  مهارت های زندگی و فرزند پروری رفتار

و حرکات خود این گلهای باغ زندگی را ناخواسته آزار دهیم و کودکان خود را در دنیایشان شکسته کنیم و نتوانند با زمان کودکی خود درست ارتباط برقرار

کنند. باید بگذاریم کودکانمان کودکی کنند و و برای هر رفتار و حرکات آنها قانون نگذاریم ،نباید کودکان احساس کنند در این دنیا اسیرانی هستند که در چهار

چوبی باید احساس شادی کنند و برای خنده هایشان حتما دلیلی باشد .قلب کوچک کودکانمان را با قوانین و باورهای اشتباه نشکنیم و بگذاریم احساس

خوب و نشاط همیشگی دوران سن خود را تجربه کنند.

ما می توانیم با داشتن مدیریت فرزند پروری و یاد گرفتن مهارت های زندگی در رابطه با کوکانمان  ارتباط بهتری با آنها برقرار کنیم .کودکان از کوچکترین

کارها و بازی ها لذت می برند و این نقش ما میباشد که به عنوان بزرگتر همراه کودکان و کنارشان با آرامش این دوران قشنگ کودکانه را خلق کنیم و امنیت در خانه و اجتماع برای کودکان مهیا کنیم.

کودکان دنیای ساده و شیشه خود را در مراحل رشد خود دوست دارند به عنوان مثال کودکان با یک آب تنی و آب بازی به ذوق می آیند و یا با گاز زدن به یک سیب کلی وقت و زمان شاد سپری  می کنند.

کودکان دنیایشان آرام است و این را حق خود می دانند آنها از مشاجره و درگیری و خیلی از مسائل اطلاعی ندارند کودکان ما از نداشتن و فقر چیزی نمی

دانند و گاهی آنها ناخواسته و یا به اجبار در جائی قرار می گیرند که بسی تاسف است .میتوانم به نمونه ای از این درد و آسیب کودکان در جامعه  اشاره

کنم به عنوان نمونه  چه سخت است کودکان ما در کنار خیابان به پاک کردن شیشه اتومبیل و یا گاهی به پاره کردن کیسه آشغال و سطل زباله مشغولند

اینها هم کودکان ما هستند و ما باید در قبال این کودکان هم احساس مسولیت بیشتری کنیم و هر چند اقدام کوچکی در جهت دنیای شادی و زندگی آنها

داشته باشیم .

ما نسبت به همه ی کودکان باید همین احساس را داشته باشیم که تنها کودک من وشما نیست که باید در ارامش و آسایش باشد ،ما همگی نمی توانیم

نسبت به کودکان خود و شهر و جامعه و حتی دنیا بی تفاوت باشیم .

کودکان در هرنقطه که باشند ضعیف ترین و بی دفاع ترین موجودات هستند و قلب کوچک و دستهای نحیفی در برابر این مشکلات دارند.

همه ی ما انسانها در قبال کودکان و دنیای رنگی و شیشه ای آنها باید متعهدانه رفتار کنیم و  با تمام توان در هرمرحله از رشد و شادی و نشاط کودکان

کوشا باشیم و مهم تر آنکه آموزش و امنیت و احساس آرامش آنها کمک کنیم .

روزجهانی کودک ما با هزاران چشم و قلب کودک روبه رو هستیم که این روزبا ارزش را جشن گرفته و و هر نوع سیاهی و ترس را از آسمان چشمان کودکان

بگیریم و عشق و محبت و مهربانی را درکنار آنها بسازیم .هیچگاه کودکان را نادیده نگیریم و با برنامه ریزی و آموزش و مهارت های سازنده بیشتر دنیای

کودکان را بشناسیم و این یعنی بزرگترین موفقیت و  آرامش کودکانمان خواهد بود.

*سکینه فرهادیان بابادی

*مشاور و کارشناس ارشد روانشناسی عمومی