دانستنی هایی درباره خالکوبی

آرایش دائمی به مفهوم امروزی تاریخچه ای طولانی دارد . ریشه ی این روش زیبایی برگرفته از خالکوبی در دوران بسیار دور میباشد . در گذشته ، خالکوبی خیلی ساده انجام می گرفته است ، برای مثال از چوب ، استخوان ، دندان حیوانات ، تیغ ماهی و یا خار برای انجام خالکوبی استفاده می شده است .

درژاپن وقسمت هایی از مالزی از سوزن هایی شبیه به شانه برای تزریق رنگ به زیر پوست استفاده می یشده است . در نیوزلند از وسایل ساخته شده با استخوان و صدف ، در برمه از ابزارهای مسی شبیه به مداد و اسکیموها از دوختن پوست با یک رشته ی دود اندود برای خال کوبی  استفاده میکردند .

برای خالکوبی افرادی که پوست تیره داشتند از روش زخم زینتی استفاده میشد که یک جسم خارجی و به همراه آن صمغ کاج بر روی زخم قرار داده می شد،با این کار یک برآمدگی در محل زخم ایجاد می کرد که  کاملا دیده می شد .

شرایط به همین منوال بود تااینکه سوزن از اروپا وارد آسیا گردید و تصویر سازی دقیق طرح های انتخابی امکان پذیرتر شد .

قدیمی ترین خالکوبی ها بر روی بدن یک مومیایی به نام اوتزی در کوههای آلپ در اتریش کشف شد که حدود ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد زندگی میکرده است .

کارشناسان غربی بر این عقیده هستند که خالکوبی سنتی در شرق آسیا به اوج خود رسیده است .

انگیزه های مختلفی برای خالکوبی وجود داشته از جمله سنت ها ، مراسم ها ، نیاز به زیبایی ، مد ، تحت تاثیر گذاشتن ، تشابه های گروهی و فرقه ای و یا علل پزشکی .

در بعضی از جوامع از خالکوبی به عنوان مجازات استفاده می شد که فرد مجرم یک طرح خاص بر روی بدن او و یا چهره اش خالکوبی میشد ، که این مجازات حتی از تبعید و یا حبس بسیار سنگین تر به شمار میرفت زیرا این به مثابه انزوای اجتماعی بود . بر اساس شواهد موجود از سال ۱۷۲۰ با تصویب قانون این عمل ممنون اعلام شد .

از سال ۱۷۹۰به بعد ژاپنی ها شروع به خالکوپی تصاویر هنری ژاپنی مانند نمایشنامه ها و داستان ها کردند. بعد ازسال  ۱۸۲۰ خالکوبی کل بدن آغاز شد و چون استفاده از وسایل گران قیمت مانند ابریشم و طلا برای طبقه ی ثروتمند ممنوع شده بود ، خالکوبی گرا ن قیمت گزینه ی بسیار خوبی به شمار می رفت و به همین علت یک تجارت جدید به وجود آمد.

در سال ۱۸۶۰ استاد خالکوبی ژاپنی ، هوری چیوی ، بی حسی موضعی و اولین رنگ قهوه ای که به عنوان رنگ پایه مناسب بود را به وجود آورد .

تقریبا در همان زمان ، ساترلند مک دونالد در لندن مشهورترین هنرمند خالکوبی بود . مشتریان او از حلقه ی اشراف بودند .

در کنار کار او در اروپا ، دریانوردان هنر خالکوبی را در سراسر دنیا رواج دادند و روز به روز در جوامع مقبول تر شود .

نیاز به طرح ها یا الگوی خطی روی صورت منجر به ایجاد آرایش دائم شد . خالکوبی سنتی به دلیل درد ، صدای زیاد ، لرزش و رنگ های قوی و غیر بهداشتی ، برای اجرای طرح ظریف روی صورت مناسب نبود .

در دهه ی ۱۹۷۰  اولین وسایل و رنگ های آرایش دائمی به وجود آمدند.ابتدا این ابزار از آسیا بود که بعد وارد آلمان و اروپا شد . از دهه ی ۱۹۹۰ اولین ترقی در فناورهای آرایش دائم به وجود آمد . پیشرفت در رنگ ها و دستگاه ها تمیزی و دقت خطوط و طرح ها را بسیار بالا برد.

خالْ‌کوبی یا تتو به عمل ایجاد نقوش دائمی یا با ماندگاری طولانی بر روی پوست گفته می‌شود. این عمل پدیده‌ای جهانگیر است. حتی در بین نقوشی که در جای های گوناگون جهان انجام می‌شود، مانندگی نیز مشاهده شده‌است.

زنان معمولاً برای زیباتر شدن اقدام به خالکوبی می‌کرده‌اند . گاه نیز به دلایل خرافی همچون افزون شدن مهر شوهر، سپید بختی یا دورکردن چشم بد این عمل را انجام می‌داده‌اند. محل خالکوبی بستگی به دلیل خالکوبی داشته‌است. طرح بوته گل یا گنجشک در زیر گردن برای زیبایی به کار می‌رفته‌است و خال تکی بر چانه یا میان دو ابرو، همگی از خالهای زیباکننده بوده‌اند. خال محبت بر زبان نقش می‌شده‌ است و خال چشم بد و افزونی مهر شوهر  نیز وجود داشته است .

گاه نیز از خالکوبی به عنوان یک روش درمانی برای گلودرد (خالکوبی بر گلو)  استفاده می‌شده‌ است. پهلوانان و شبه پهلوانان، معمولاً خال را بر بازو و به نقش شیر و اژدها می‌کشیدند.