اگر گرسنگی شیر (ایران) را مغلوب نکند، حملات گرگ (آمریکا) و توله گرگ(اسرائل) سِپَر می شوند!

برای دشمن هم فرق نمی کند در حالت نیمه جنگی و عدم ثبات ایران، جنس حکومت داعشی باشد یا مجاهدین خلق، سکولاریسم باشد یا سلفیسم، جمهوری باشد یا دمکراسی!!!

 *جهانگیر غیبی پور
*دانشجوی دکتری علوم سیاسی

ایران به لحاظ موقعیت استراتژیک بدون شک یکی از بازیگران اصلی منطقه و جهان در عرصه تحولات سیاسی، اقتصادی و نظامی است،بنابراین برای بیشتر کشورهای تصمیم ساز، شعاع قدرت ایران از مرزهای هند و چین تا شمال آفریقا، و از آسیای میانه تا آسیای غربی قابل احساس است. از این رو بیشتر کشورها هر چند به زبان نمی آوردند اما می دانند که حتی در صورت تعارض منافع، هزینه جنگ با ایران بسیار بیشتر از فایده آن برای جهانیان می باشد، زیرا دوران “به زن در رو ” تمام شده است.
آمریکا و اسرائیل نیز که منافعشان در تعارض با ایران تامین می شود و از تنش و نا امنی در غرب آسیا بیشترین سود را می برند، از اقدامات پر خرجی نظیر جنگ جبرا پرهیز و استراتژی تضعیف ایران از طریق تحریم را تست می کنند.
کشورهای مذکور و هم پیمانانشان خوب می دانند که منافعشان با ایران نه با جنگ مطلق تامین می شود نه با صلح مطلق، اینان همواره به دنبال وضعیت نیمه جنگی در منطقه هستند تا اسلحه هایشان را به غرب آسیا صادر و از تعطیلی کارخانه های اسلحه سازیشان و بیکاری برخی شهروندانشان جلوگیری کنند، بهرحال پولی که بابت خرید نفت به غرب آسیا می دهند را با فروش اسلحه به کشورهای خود باز می گردانند.
لذا هدف تحریم کنندگان از تحریم نیز، رویارویی مستقیم با حکومت ایران نیست، زیرا ترسوتر و حسابگرتر از آن هستند که خود را درگیر جنگ با کشوری کنند که پوزه ی بزرگتر از آنها را به خاک مالیده است. بلکه هدف، در مقابل هم قرار دادن، مردم ایران با حکومت ایران است، تا بدون کمترین هزینه ایران باثبات را به حالت نیمه جنگی در بیاورند و با فروش اسلحه و چپاول نفت کشورهای غرب آسیا را بیشتر به جان خویش و به جان یکدیگر بیاندازند.
نتیجه اینکه، هدف از تحرکات و تحریم های دشمنان، به دلیل غلبه هزینه بر فایده، حمله نظامی به کشور نیست بلکه با آگاهی از ضعف اقتصادی ایران، پوست اندازی برخی طبقات اجتماعی و خواست سبک زندگی متفاوت توسط برخی از آنها، و وجود فساد اقتصادی و اداری در نظام و تشدید و شایع پردازی این مورد از طریق رسانه های مجازی و حقیقی، قصد دارند تا ملت و حکومت ایران را درمقابل هم قرار دهند و با ایجاد تنش و چالش این دو را به جان هم بیندازد، فرسایش آنها را زیاد کنند تا همان وضعیت نیمه جنگی مدنظرشان برای سود بیشتر شکل گیرد.
راه میانبر مقابله با این مدل آسیبهای دشمن این می توانست باشد که، اگر اقتصاد ایران، ضعیف و وابسته به بلای سیاه (نفت) نبود! با بستن تنگه ی هرمز کشورهای غیر همسو نه تنها دست از تحریم می کشیدند بلکه جلوی این اقدام بزرگ سرتسلیم فرود می آوردند، اما حیف که امروز همانقدر که جهان به نبستن تنگه ی هرمز نیاز دارد ایران هم به علت صادر کردن و خام فروشی نفت و اقتصاد نفتی به این نبستن نیاز دارد.
برای دشمن هم فرق نمی کند در حالت نیمه جنگی و عدم ثبات ایران، جنس حکومت داعشی باشد یا مجاهدین خلق، سکولاریسم باشد یا سلفیسم، جمهوری باشد یا دمکراسی!!!
حال که راهکار میانبر فوق فاقد ساز و کارهای عملی ست، راه غلبه بر مشکلات پیش رو و راه غلبه بر دوستداران بهم ریختگی! ایران، و سلب بهانه ها از بدخواهان و دشمنان خارجی و داخلی، بنظر می تواند مبارزه واقعی با فساد اقتصادی-اداری با نتایج سریع و عملی، پاسخ درست به خواستهای اجتماعی-فرهنگی نسلهای جدید جامعه، تکیه و تاکید بر تولید و ایجاد اشتغال بیشتر، تمرکز بر اقتصاد درونی و کسب و کار داخلی، افزایش غیرت نسبت به کالای ایرانی و کارگر ایرانی، باشد.
مختصر اینکه ایران مثل یک شیر می مانند که حملات خارجی نمی تواند آن را مغلوب کند، ولی گرسنگی آری، به سخن دیگر اگر گرسنگی شیر (ایران) را مغلوب نکند، حملات گرگ (آمریکا) و توله گرگ(اسرائل) سِپَر می شوند.